_edited.jpg)
“Niet om onszelf zo nodig te moeten profileren, maar om andere ondernemende (echt)paren een hart onder de riem te steken”
zegt Gerda Kos. Haar heldere ogen kijken me lang en indringend aan. Dit is waarom zij en haar man Ron Krijnen ‘ja’ hebben gezegd op mijn verzoek om te vertellen over hun ervaringen en wat ze daarvan hebben geleerd. Het past bij Gerda’s motto; geluk geef je door. Kennis en ervaring ook. Want het ging in hun ondernemende leven samen niet altijd van een leien dakje.
Ze weten ook als geen ander dat ondernemers vaak doe-het-zelvers zijn die het wiel liever zelf uitvinden dan hulp te vragen. Harde werkers, die zichzelf geen tijd gunnen om stil te staan. Dat kan ongedacht en onverwacht grote consequenties hebben. Je leest het hieronder. Ik bewonder hun doorzettingsvermogen, hun openheid en moed. Het bijzondere gesprek met hen heb ik vertaald in acht tips. Waardevolle adviezen die je als ondernemend paar kunt toepassen om samen plezier, verbinding en succes te kunnen ervaren.
Dus, sta even stil. Lees, en doe er je voordeel mee.
Enthousiast, energiek, ondernemend en vakbekwaam. Samen de schouders eronder. Niet lullen maar poetsen. Met die eigenschappen gingen Ron en Gerda van start, nu 28 jaar geleden. Finitouch Interieur BV is hun bedrijf, hun leven. Dynamisch, een scherpe visie op design, puur vakmanschap in combinatie met moderne technieken; op die manier vertalen zij innovatieve ideeën naar unieke interieurs voor de kantoormarkt. En daarin zijn ze heel succesvol!
1. Passie voor je product
“Passie voor ons vak hebben we absoluut,” vertelt Ron. “Zonder dat waren we nooit zo ver gekomen, dat weet ik zeker! 25 was ik, toen ik met een compagnon en een personeelslid startte in een gehuurd pand. Toen nog zonder Gerda, zij had een eigen baan destijds. De klanten kwamen eigenlijk vanzelf. Maar na 4 jaar liep het met mijn compagnon niet meer. De zaak was op sterven na dood. We hebben hem uitgekocht. Gerda en ik besloten het samen te gaan doen vanaf dat moment. We zaten echt in zwaar weer. Maandenlang geen klanten. Het was een heel zwaar en afgrijselijk jaar. Al het personeel bleef wel bij ons. Daardoor kregen onze klanten vertrouwen. In de paar jaar daarna deden we het heel goed. Daardoor konden we een eigen huis bouwen, en we kochten ons huidige bedrijfspand in Amersfoort. Tegelijk werd in dat jaar onze oudste zoon geboren. Alles bij elkaar was het erg veel en zwaar, vooral voor Gerda. Maar het was ook leuk. Klanten vonden het leuk dat Gerda er was. In het begin stond er een kinderbedje op kantoor. Toen onze tweede zoon werd geboren hebben we hulp in huis gehad voor de kinderen. Onze passie heeft ons veel gebracht, financiële onafhankelijkheid bijvoorbeeld. Maar het heeft ook veel gekost.”
In alle openheid passeren herinneringen daarover de revue, als in een film. Ze vullen elkaar vaak aan. Soms zijn ze het niet met elkaar eens over details of jaartallen. Maar bij beiden proef je de enorme betrokkenheid. Ze kennen elkaar door en door, en zijn aan elkaar gewaagd.
2. Werk vanuit een duidelijke visie
“Relatiebeheer, kwaliteit en service; die drie dingen zijn belangrijke waarden voor ons bedrijf en voor ons persoonlijk” vertelt Ron. “Dat hadden we meteen helder. Daardoor hebben we inmiddels een groot bedrijf met zo’n 40 man personeel. Dat is anders gelopen dan ik van plan was. Ik wilde het eigenlijk klein houden. Zo’n 10 man personeel, dat is goed te behappen. Dan heb je meer contact met elkaar, samen de schouders eronder. Maar het liep zo. Finitouch groeide als vanzelf mee met de groei van onze klanten. En we stonden er onvoldoende bij stil. Nog iets dat ik geleerd heb Marjolein; zorg dat je bedrijf niet omvalt als jij omvalt. Want dan kan niemand je opvolgen als er iets gebeurt.” Ron vertelt dat hij het betreurt dat ze samen als ondernemersechtpaar niet in een vroeg stadium een duidelijke visie hebben ontwikkeld en vastgelegd. Bijvoorbeeld over vragen als; wat willen we bereiken met ons bedrijf. Hoelang gaan we door samen. Hoeveel uren willen we erin stoppen. Hoe groot willen we worden. Hoe zien we ons pensioen voor ons. Gaan we ons bedrijf verkopen of niet. “Wij hebben heel veel dingen onderweg ontdekt, soms te laat. Ik had sommige dingen liever voor willen zijn. Ik had ze liever eerder willen zien en overdenken, en erover willen praten met Gerda. Maar zo is het niet gegaan.
We werden helemaal opgeslokt door alles wat er gebeuren moest. We hebben te weinig stilgestaan.”
“Waarom vind je dat zo belangrijk, kun je daar iets meer over vertellen?” vraag ik.
3. Maak tijd voor elkaar in je privéleven
“Een heldere visie is heel belangrijk als je je werk en privé met elkaar deelt,” vertelt Ron. “Werk en privé waren bij ons niet gescheiden. Dat had ik liever anders gezien. Je privé raakt ondergeschikt aan het bedrijf. Je leeft continu onder spanning. Het bedrijf gaat voor alles, het is er steeds. Daardoor kun je weinig van je privéleven genieten. We hebben heel hard gewerkt, en nog steeds. Aan ontspanning komen we nauwelijks toe. De kinderen hebben daar onder geleden.” “Aan de andere kant hebben ze ook weer veel geleerd van alle gesprekken aan tafel over het bedrijf. Ze waren vroeg wijs”, vult Gerda aan.
4. Verdeel de taken goed naar ieders sterke kanten
Ron doet de inhoudelijke kant en de verkoop. Zijn sterke kant is ongetwijfeld zijn enorme vakkennis. “Ik ken het vak tot in alle hoekjes en gaatjes. Ik heb het geleerd vanaf het begin, als zestienjarige al. Ik voel me heel betrokken, en denk met mijn klant mee. Ik denk dat door onze persoonlijke service en betrokkenheid we het steeds goed bleven doen, ook in de moeilijke crisisjaren.”
Gerda’s taken omvat alles wat met de financiën en het personeel te maken heeft. Ik ben benieuwd hoe Gerda omgeschakeld heeft naar deze taken, want het is een vak apart. “Ik heb alles in de praktijk geleerd, en vertrouw op mijn gevoel, waakzaam, oprecht en eerlijk. Ik weet ook niet goed hoe dat gaat. Mijn onderbuikgevoel is een belangrijke.
Ik heb veel behoefte aan controle en planning. Ik was altijd bezig met wat komen gaat, ik was niet echt in het moment. Dat leverde dus een goed lopende zaak op. Maar het kostte ook veel. Ik werkte keihard. Voordat ik ’s ochtends vroeg naar de zaak ging had ik er thuis al een dagtaak op zitten. Het was niet anders, ik vond het ook fijn om te doen.
Maar na vele jaren ben ik uiteindelijk burn-out geraakt. Niet alleen door het harde werken. Maar vooral door de manier waarop. Als ik terugkijk had ik dat liever anders willen doen. Burn-out, dat is één woord. Het staat voor een afschuwelijke periode. De details daarover zal ik je besparen. Kort samengevat kan ik daarover zeggen; ik kende mezelf niet meer terug.”
Het valt stil in de kamer. Gerda staart een tijdje in de vlammen van de open haard. Haar hond duwt z’n snuit in haar hand. Dan veert ze weer op. “Weet je, de andere kant is dat ik daardoor ook heb kunnen leren. Ik ben andere keuzes gaan maken, op een andere manier in het leven gaan staan. Vanuit m’n hart, vanuit wat werkelijk belangrijk voor me is. Want er is altijd iets te leren. Iets wat ik bijvoorbeeld geleerd heb is dit:
5. Ja + nee = nee
Gerda spreekt die woorden langzaam en met nadruk uit. “Daarmee wil ik zeggen; wanneer je het samen niet eens bent, dan moet je verder kijken. Het is niet goed dat de één zijn of haar beslissing doorduwt. Als je omwille van de lieve vrede zwijgt worden dat oude koeien en die komen op een bepaald moment vanzelf weer uit de sloot. Dat hebben we meegemaakt. Ik heb ervaren dat geduld, de tijd nemen, zaken goed overdenken belangrijk zijn. En vooral de tijd nemen om te luisteren.” Ron vult aan; “besluiten moeten gedragen worden door ons allebei, het personeel, en een advies van een onafhankelijke derde persoon. En daarnaast moet je kunnen accepteren dat je het niet altijd beter weet. Ook ik niet.” En weer valt het stil in de kamer. Een stilte vol van herinneringen en emoties.
6. Respect en vertrouwen
Gerda vertelt dat ze het hebben moeten leren om werkelijk naar elkaar te luisteren. Om enerzijds niet te zwijgen omwille van een zogenaamd lieve vrede. En om anderzijds niet meteen boos te worden als je het niet met elkaar eens bent. “Je kunt een potje breken bij elkaar, dat is prachtig. Maar als je niet oppast breek je daardoor zoveel potjes bij elkaar omwille van het bedrijf, omwille van de klant, dat je elkaar kwijt kunt raken.” Ze kijkt me met haar heldere ogen weer lang aan. “Ja Marjolein, ik heb zo enorm veel mogen leren door dit samenwerken in ons bedrijf. Elkaar liefdevol vertrouwen is niet zijig. Het is krachtig. Het mooiste overkomt je. Ik heb mijn passie kunnen leven, mijn eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen. Daar ben ik enorm dankbaar voor.”
7. Spar regelmatig samen met een onafhankelijk persoon
“Het bedrijf had ons, in plaats van wij het bedrijf” zegt Gerda. Ieder jaar een paar keer stilstaan met een derde onafhankelijke persoon bij al deze wezenlijke punten, zakelijk en privé, had wellicht die burn-out kunnen voorkomen. “We deden het niet, het kwam niet in ons op. We gingen door. Niet zeuren, doorgaan. Dat was wat we kenden. Het was een harde leerschool, die burn-out. Niet alleen voor mij, maar ook voor Ron en de jongens. Dat gun ik niemand.” Maar Gerda zou Gerda niet zijn als ze niet positief zou besluiten:
8. Denk groot, maak van de nadelen een voordeel
“Zoals ik het zie,” zegt Gerda, “in wezen zijn er geen nadelen. Die zijn er niet echt. Denken in nadelen is beperkt denken, denken in onmogelijkheden. Voor mij is het belangrijk dat je kunt om-denken, anders denken. Leer van wat er gebeurt. Ik kan zeggen; het is een fantastische reis met veel hindernissen, maar wat ben ik blij dat ik op het schip heb mogen staan. Wat heb ik veel mogen leren.”
Dit is wat het ondernemersechtpaar anderen toewenst. En het is wat ik hen zelf zie doen in hun leven en hun bedrijf.
Dankjewel Gerda en Ron voor jullie verhaal!